(2018) Science and education, 1, 22-33. Odessa.

Mesut Öztürk,
research assistant, Gaziosmanpaşa University, Faculty of Education,
Tokat-TÜRKİYE
Ercümend Ersanli,
associate professor, Ondokuz Mayıs University, Faculty of Health Sciences,
Samsun-TÜRKİYE

DEVELOPMENT OF PHILANTHROPY SCALE

Philanthropy is willingness to help someone without expecting to get a benefit. The purpose of this research is to develop a reliable, valid scale that measures the level of philanthropy. A draft form created by researching the literature and composition of participants was applied to 356 people studying at Gaziosmanpasa University Faculty of Education (241 female students and 115 male students). As a result of Exploratory Factor Analysis and reliability studies, the scale reached 25 items with 3 factors. These items explain the variance at 42.286%. In order to increase evidence of validity first-order Confirmatory Factor Analysis was applied to the 3-factor model obtained. For this analysis, 310 people studying Gaziosmanpasa University Faculty of Education have been researched. As a result of the analysis, it has been found that the scale shows good compliance and the model is verified as a result of this research. Reliability analysis was performed on data set of 310 participants (203 female 107 male students). Cronbach Alfa internal consistency coefficient values were found at 0.759 in total score, 0.749 in sub-dimension of “disinterestedness and sincerity”, 0.702 in sub-dimension of “love and unconditional acceptance” and 0.700 in sub-dimension of “honesty”. Reliability level was found at a high level. As a result of confirmatory factor analysis, the fit indexes of the scale were found to be perfect (p=.000 and X2 /sd= 1.725). RMSEA, GFI, AGFI, CFI, NNFI and IFI values were 0.048, 0.89, 0.87, 0.093, 0.93 and 0.93 respectively. These show a good level of compliance. Consequently, all these results show that the developed scale is valid and reliable.

attitude, altruism, unconditional acceptance, philanthropy, disinterestedness.

1. Açık, İ. (2008). Hasbilik İle İlgili Rivayetler (Sahih-i Buhari Özelinde). Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. 
2. Akbaba, S. (1994). Grupla Psikolojik Danışmanın Sosyal Psikolojik Bir Kavram Olan Özgecilik Üzerindeki Etkisi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Türkiye.  32 
3. Akkoyun, F. (1982). Empatik Anlayış Üzerine. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 15(2) .63-69. 
4. Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S., ve Yıldırım, E. (2012). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Spss Uygulamalı. (22.Baskı). (s.266). Sakarya: Sakarya Yayıncılık. 
5. Bilgin, N. (1988). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları. 
6. Budak, S. (2003). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları. 
7. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (22.Baskı). (s. 14, 86, 177-184). Ankara: Pegem Akademi. 
8. Byrne, B. M. (1998). Structural Equation Modeling With LISREL, PRELIS and SIMPLIS: Basic Concepts, Application and Programming. Mahwah, NJ: Erlbaum. 
9. Cevizci, A. (2002). Paradigma Felsefe Sözlüğü. (5.Baskı). İstanbul: Paradigma Yayınları. 
10. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik Spss ve Lisrel Uygulamaları. (s. 177-178, 233). Ankara: Pegem Akademi. 
11. Dökmen, Ü. (2000). Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati. (4.Baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık. 
12. Ersanlı, K. (2012). Düşündüklerim Paylaştıklarım. Samsun: DH Yayınları. 
13. Ersanlı, K. & Doğru Çabuker, N. (2015). Diğerkamlık Ölçeği’nin Psikometrik Özellikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 14(52), 43-53. 
14. Ersanlı, K. & Doğru Çabuker, N. (2016). Diğerkamlık Becerisi Psikoeğitim Programının Üniversite Öğrencilerinin Diğerkamlık Düzeylerine Etkisi. 5/2016 VI. Uluslararası Canik Sempozyumu. Psikolojik Danışma ve Rehberlik. Hedefe Doğru [Uluslararası] 
15. Gül, A. (2016). Otantiklik ve Dindarlığın Özgecili Üzerindeki Rolünün İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Samsun. 
16. Hackney, H. & Cormier, S. (2008). Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri: Psikolojik Yardım Süreci El Kitabı. (T. Ergene & S. Aydemir Sevim, Çev.). Ankara: Mentis Yayıncılık. 
17. Hançerlioğlu, O. (1986). Toplumbilim Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi. 
18. Hansen, D. E., Vanderberg, B. & Patterson, M. L. (1995). The Effects Of Religious Orientation on Spontaneous and Nonspontaneous Helping Behaviors. Personality and Individual Differences 19(1), 101-104. 
19. Hogg, M. A. & Vaughan, G. M. (2014). Sosyal Psikoloji. (İ. Yıldız & A. Gelmez, Çev.). (2.Baskı). (s.496). Ankara: Ütopya Yayınevi. 
20. Kalaycı, Ş. (2010). Spss Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. (5. Baskı). Ankara: Asil Yayın. 
21. Karamuk, A. (2015). 10-13 Yaş Grubu Çocukların Empati Düzeyinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. 
22. Kayıklık, H. (2000). Dini Yaşayış Biçimleri: Psikolojik Temelleri Açısından Bir Değerlendirme. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Türkiye. 
23. Kline, P. (1994). An Easy Guide to Factor Analysis. New York: Loutgedge. 
24. Leech, N. L., Barett, K.C. ve Morgan, G. A. (2005). Spss for Intermediate Statistics: Use and Interpretation. (2.Baskı). (s.82, 52). NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Inc. 
25. Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (O. Akınhay & D. Kömürcü, Çev.) Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları. 
26. Seçer, İ. (2013). Spss ve Lisrel ile Pratik Veri Analizi Analiz ve Raporlaştırma. Ankara: Anı Yayıncılık. 
27. Smith, T. W. (2003). Altruism In Contemporary America: A Report from The National Altruism Study. National Opinion Research Center, University of Chicago. Report prepared for the Fetzer Institute. 
28. Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri:Temel Kavramlar ve Örnek Uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(5), 60-62. 
29. Şemin, R. (1979). Çocukta Ahlaki Davranış ve Ahlaki Yargı İstanbul: İstanbul Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları. 
30. Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik ve Geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık. 
31. Şentürk, H. (1994). İbadetin Manası ve Fonksiyonları Üzerine Psikolojik Bir Bakış Denemesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1, 139-158. 
32. Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş Temel İlkeler ve Lisrel Uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayıncılık. 
33. Tan, H. (2014). Psikolojik Yardım İlişkileri Psikolojik Danışma ve Psikoterapi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. 
34. TDK (2011). Güncel Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu. 
35. Topses, G. (2012). Davranışçı ve VaroluşçuHümanistik Psikolojik Danışma Kuramlarının Ayırt Edici ve Örtüşen Nitelikleri. International Journal of New Trends in Arts, Sports& Science Education (IJTASE), 1 (3), 67-75. 
36. Yam, F. (2014). Psikolojik Danışma Özyeterliliği, Kişilik Özellikleri, Durumluk-Sürekli Kaygı Düzeyleri Ve Geçmiş Eğitim Yaşantıları. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat. 
37. Yıldırım, M. ve Topcuoğlu, P. (2016). Özgeciliğin Çeşitli Demografik Değişkenlerle 33 İncelenmesi: Sakarya Örneği. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (32), 40-53.